بچه بودم

 بچه بودم نه ديگه منتظر زنگ بودم
 نه ديگه واسه تو مثل تو دلتنگ بودم
بچه بودم تو نبودي شبا زود خوابم مي برد
 دل كوچيكم فقط غصه بازي رو مي خورد
 بچه بودم چه قدر صاف و روون مي خنديدم
 خوبيش اين بود كه ازت نمي خوامت نمي شنيدم
 بچه بودم همه ام مثل خودم بچه بودن
 نرم و ساده مث خاكاي توي باغچه بودن
 بچه بودم خبر از تو خبر از دروغ نبود
 سر فكراي پريشون انقدر شلوغ نبود
 بچه بودم همه چي درست مي شد ، سخت نبود
 هيچكي اندازه ي من اونروزا خوشبخت نبود
 بچه بودم دلمو هنوز كسي نبرده بود
 هنوزم خدا اونو دست خودم سپرده بود
 بچه بودم قدرمو زمونه بيشتر ي دونست
 كوچمون حالا منو از تو كه بهتر مي دونست
بچه بودم كسي بيخود منو اذيت نمي كرد
 مث تو ميون بازيا خيانت نمي كرد
 بچه بودم كسي مثل تو باهام بد نمي شد
 بي توجه از كنار رؤياهام رد نمي شد
 بچه بودم نبود اون كسي كه بهم راس نمي گفت
 مث تو هيچكي بهم هر چي دلش خواس نمي گفت
بچه بودم عالمي بود آخه عاشق نبودم
 از دس چشماي تو ، تو حسرت دق نبودم
بچه بودم بدون هيچ غصه اي رفتم شمال
 لب دريا خونه هاي ماسه هاي ، بوي بلال
بچه بودم توي قايق بي تو خيلي خوش گذشت
 دنيا رو كاش مي دادم سالاي رفته بر مي گشت
 بچه بودم خبر از خواهش و التماس نبود
 لا به لاي دفترام ،‌ جز دو تا برگ ياس نبود
بچه بودم عكس تو باعث دردسر نشد
 جز تو هيچكي باعث رفتن به سفر نشد
بچه بودم انقدر از سادگيا دور نبودم
 واسه گوش دادن به تو ، انقدر مجبور نبودم
 بچه بودم كسي مثل تو منو رنج نداد
 برد و باخت تلخ ما مزه شطرنج نداد
 بچه بودم دلم از هيچكسي ناراضي نبود
 فكر و ذكرم پيش هيچ چيزي به جز بازي نبود
 بچه بودم آسمون يه عالمه ستاره داشت
 غصه مون هر چي كه بود يه دنيا راه چاره داشت
 بچه بودم و قهر و آشتيم روي هم لحظه نبود
 اخم و دردم واسه حرفي كه نمي ارزه نبود
 بچه بودم بيشتر از اين زمونا در مي زدن
 اونروزا بزرگترا بيشتر به هم سر مي زدن
 بچه بودم قلباي تو دفترم حقيقي بود
 روي دفتر خاطراتم عكس جوجه تيغي بود
 بچه بودم چقدر شعراي خوب بلد بودم
 كندن اسما رو رو درخت و چوب بلد بودم
 بچه بودم چشم تو در به درم نكرده بود
 اونروزا فكر و خيالت ،‌ خبرم نكرده بود
بچه بودم روزاي هفته شبيه هم نبود
 حواسم پهلوي اينكه چي بهت بگم نبود
 بچه بودم شادي پر بود تو دل بادكنكم
آخر اون روزا كسي بود كه بياد به كمكم
بچه بودم غروبا بوي غريبي نمي داد
 كسي هديه به كسي ساعت جيبي نمي داد
 بچه بودم اگه مثل حالا مجنون مي شدم
 از بزرگ شدن واسه ابد پشيمون مي شدم