منو ببخش

زيبا من چيا بگم عاشقي باورت مي شه ؟
 تو كه خيلي بهتر از ما اين چيزا سرت مي شه
 چشماي ناز تو كه وا ميشه ، آفتاب مي زنه
 تازه وقتي تو بگي صورتشو آب مي زنه
 من بگم دوست دارم با چه رقم يا عددي
 تو كه بينهايتو قشنگ تر از من بلدي
 مژه هات شعر بلند ناتمومه به خدا
 عاشق كسي شدن جز تو حرومه به خدا
 با غمت هزار تا خنجر تو دلم فرو مي ره
 ماه اگه برق چشاتو ببينه از رو مي ره
 زيبا چشم تو اگه با رؤياهام قهر كنه
 آسمون دلش مي خواد شهر و پر از ابر كنه
 چه قدر اسمتو نوشتم روي هر صخره و سنگ
 چه قدر كشته منو اون دو تا چشماي قشنگ
گفتي فاصلس ميون من و رؤياهام با تو
 باشه اما نمي دم هرگز به هيچكسي جاتو
زيبا وقتي كه خونت پيش مديترانه بود
 دل من واسه سفر منتظر بهانه بود
 زيبا اسمت كه مياد بدجوري ديوونه مي شم
ولي گفتي قصه شو كه نميشه بياي پيشم
 زيبا تو فرشته اي ، اهل يه جايي تو بهشت
 نمي شه هم عاشق تو بود و هم واست نوشت
 از حسوديم نميشه بسپرمت دست خدا
 جام چه قدر مشخصه ، تو نقشه ي ديوونه ها
 زيبا آتيش مي زنه دل منو اخماي تو
 نكنه اضافه شن با عشق من زخماي تو
 زيبا ناز كن كه چشات ، ناز خريدني داره
 اون چشات گلي ستاره هاي چيدني داره
 مال هيچ كسي نشو چون اينجاها فرشته نيس
 عشقا و عاشقيا تلخه مث گذشته نيس
 گفتي فاصله س ميون فكرمو ، حقيقت
 كاشكه داشتم يه ذره فقط يه كم لياقت
تشنه بودم واسه ي شنيدن يه دنيا حرف
تو يه كم گفتي و بعدش دوباره سكوت و برف
 جاي برفا روي كاغذ مي شه نقطه چين گذاشت
 حرف تو بشه بايد اين قلمو زمين گذاشت
 عمريه موندم توي مصراع اول چشات
 فقط اين فعلو بلد شدم كه مي ميرم برات
اگه بين همه تو دنياي ما جنگ بشه
 عشق من محاله به چشم تو كمرنگ بشه
 اگه باورت نشد بذار زمان نشون مي ده
 جواب سوالاي سختو هميشه اون مي ده
 تو دوسم نداشته باش ، بازم قشنگه عالمت
 كسي كه مي دونه اما مي نويسه مريمت
 زيبا كاري اگه كردم و تو رنجيدي ببخش
 دنيا بايد بدونن فرشته اي ، پس بدرخش